Poronienie

Poronienie – zrozumienie mitów
Problem poronienia to trudna sytuacja i z tego względu wielu lekarzy nie zaleca ćwiczeń fizycznym kobietom, które już poroniły w przeszłości. Lekarze są ostrożni w polecaniu wyżej wymienionych ćwiczeń, nie dlatego, że mity są prawdziwe. Przeciwnie, lekarze chcą jakby uchronić w ten sposób kobietę przed poczuciem winy. Nawet przy zapewnieniach lekarza, kobieta może wierzyć, że poronienie zostało spowodowane nadmiernymi ćwiczeniami fizycznymi. Poprzez powstrzymanie się od takiego wysiłku fizycznego, kobiecie która poroniła kilkakrotnie, łatwiej jest przyjąć to do wiadomości bez obarczania się zbytnio winą.

Problem jednakże następuje wtedy, kiedy pewne substancje zażywane przez kobietę stają się bezpośrednią przyczyną poronienia. Wiele kobiet stosuje antykoncepcje przez tygodnie i miesiące, nie będąc świadomymi, że są w ciąży. Podczas takiego okresu niewiedzy, matka może stosować silne substancje takie jak: kofeina, papierosy, alkohol, narkotyki. Jednakże ważne jest aby sobie uświadomić, że w tym czasie stosowania powyższych używek, kobieta była nieświadoma tego, że jest w ciąży. W zamian, kobiety powinny skoncentrować swój wysiłek na przyszłych ciążach i zadecydować czy są gotowe wyeliminować powyższe zachowania, aby zredukować ryzyko poronienia.

Poronienie – Pamiętaj, Bóg również kocha twoje dziecko!
Przejście przez okres po poronieniu jest dużo łatwiejszy u tych kobiet, które mają wsparcie w innych osobach; u osób, które rozumieją i akceptują żałobę w jakiej znajduje się matka, która straciła dziecko w wyniku poronienia. Niestety w społeczeństwie, w którym trwa nieustająca debata czy embrion lub płód można zakwalifikować jako ludzkie życie, matka może mieć problemy ze znalezieniem należytego zrozumienia. Dlaczego społeczeństwo niepewne tego, czym jest płód miałoby na równi współczuć kobiecie, która poroniła, z kobietą, która straciła narodzone dziecko. Jeżeli płód nie jest uważany za dziecko, po co przechodzić żałobę? Wiele kobiet, które poroniło, zdążyło pokochać dziecko które było w ich łonie. I dlaczegóż kobieta miałaby czuć inaczej? Biblia mówi, że Bóg uznaje dziecko jako człowieka już od poczęcia (Jeremiasza 1:5). Dziecko, które w łonie matki rozwija się jest dzieckiem, o którym z pewnością wie Bóg i obdarza je miłością.

Dawid w Psalmie mówi: „Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki. Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę, nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi. Oczy Twoje widziały me czyny i wszystkie są spisane w Twej księdze; dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.” (Psalm 139: 13-16) Dla pewnej młodej kobiety, która poroniła w 9 tygodniu ciąży, fragment ten był pewnym pocieszeniem. Tak oto opisuje co czuła: „Dosłownie trzymałam moje dziecko w dłoniach. I kiedy tak patrzyłam na jej drobniutkie ciałko, wołając do Boga aby mi ją zwrócił, widziałam jej uformowane już paluszki. Na końcu ramion było po pięć paluszków, więc wiedziałam w jak delikatny sposób rozwijało się moje dziecko we mnie. Psalm 139 przemawiał do mnie, że podczas kolejnych etapów rozwoju, Bóg patrzył na to dziecko pełen zachwytu. On „utkał” je. Jakie to niezwykłe. I czuję ulgę, kiedy wiem, że On musiał je kochać tak mocno jak ja i tak jak ja, nadal je kocha. Bóg, jako jej stworzyciel. Werset 16-ty daje jeszcze większe zapewnienie. Bóg znał każdy dzień mojego dziecka. Wiedział, że ma przed sobą 9 tygodni życia w moim łonie. Dla Boga, czas ten był wystarczający i myślę, że dzięki temu, ja mogę to zaakceptować. Brakuje mi okropnie mojego dziecka, ale wiem, że każdy dzień który przeżyło, był zamierzony przez Boga. A teraz jest w niebie z Nim i On je trzyma w ramionach aż spotkam się z nim. Wraz z mężem nazwaliśmy je Aniołkiem, bo to nasz Anioł w niebie.”

Tweet

Znajdź nas na:

---